شیوخ العشائر الی ایحافضون علی حظ وبختهم

یگولون کان احد شیوخ العرب بیوم العید اجاله احد الشیوخ و جماعته ویاه حتی یعایدون هذا الشیخ.
اجوا للشیخ گالوله یمحفوظ اجونه جماعه وشیخم ویاهم:
الشیخ گاللهم شوف شیخهم الجای ورا ربعه لو جدام یمشی:
شافوا گالو لشیخ: لا شیخهم جدام الکل یمشی گال خل نتلگاهم . . . 
فیوم الثانی هم اجوا جماعة وشیخهم ویاهم گالوا لشیخ اجونه ضیوف،وشیخهم  ویاهم :
گاللهم الشیخ شوفوا شیخهم وراهم لو جدامهم ؟
شافوا گالوا للشیخ:  شیخهم وراهم 
گالهم عوفوهم لحد یتلگاهم . . .
جماعة الشیخ تحیروا گالوا  شنو القصه؟؟
الشیخ رد علیهم: گال ذولک الی یمشون ورا شیخهم حافظین علی بخت العشیره و هوا شیخهم
و ذولک الی یمشون جدام الشیخ مخلین بختهم وراهم و بختهم هوا شیخ العشیره و  هذول مابیهم خیر . . .

الشاهد یااخوان :
اکثر شیوخنا اهل حظ وبخت و حافظوا علیهم اکو جماعه یگلک اهوا الشیخ شنو ینفعنی لا هذا غلط  الشیخ ابوا العشیره اذا الشیخ صاحب حظ وبخت های اکبر نعمه و مفضله علی العشیره . . .
الله یحفظ شیوخنا الکرام

الکاتب حجی احمد عزیز عبدالواحد البغلانی

+ نوشته شده در دوشنبه ۱۴۰۱/۰۴/۱۳ ساعت 11:56 توسط حجی احمد عزيز عبدالواحد البغلاني  |